Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen is een natuurgebied in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het is ruim 3500 hectare groot en is sinds 2002 eennationaal park. Het park is enerzijds grotendeels een afwisseling van droge zandverstuivingen en naaldbos, maar ook de uitgestrekte beekdalzone van de Zandleij hoort erbij. Hier ligt met name het natuurgebied De Brand bij Udenhout, met zijn afwisseling van hakhoutbossen, natte weilanden en moerasruigtes.

Het gehele park omvat meer dan 35 km². Daarvan is ongeveer 30 km² stuifzand. Het gebied wordt dan ook wel de “Brabantse Sahara” genoemd.^[1]

Het gebied wordt omringd door grotere en kleinere steden en dorpen. In het noorden vinden we van west naar oost Waalwijk, Drunen, Nieuwkuijk, Vlijmen en ‘s-Hertogenbosch. Dorpen aan de zuidkant zijn Loon op Zand , Biezenmortel, Helvoirt en Udenhout; op een kilometer of zes ligt Tilburg. Aan de korte westkant ligtKaatsheuvel met attractiepark De Efteling.

Achtergrond: Drunense Duinen

Verslag

STRUINEN IN DE LOONSE EN DRUNENSE DUINEN…….

Zondag 6 april 2014 bezocht VWG De Kulert dit mooie nationale park. Adri Smits was onze gids daar, na een mooie lezing op woensdagavond daarvoor. Onze poffers daar waren: Mikkie, Johan, Annie, Bert, Corrie, Henriëtte, Noud en Piet.

We vertrokken van Bosch en Duin, in het buitengebied van Udenhout. We begonnen met een indrukwekkend monument, opgericht ter nagedachtenis van 14 gefusilleerde en nooit teruggevonden verzetsstrijders (mei 1944). Een grafrand van ijzer, een schaal om de tranen op te vangen van de natuur en de hemel te weerspiegelen en de 14 namen in natuursteen gegraveerd. Vermist, maar niet vergeten.

Daarna zagen we onderweg de volgende vogels:

Goudhaantje, vinken, merels, roodborsttapuit, boompiepers, boomleeuweriken, buizerd, grote lijster, houtduif, koolmeesjes. We hoorden ook veel vogelzang, o.a. de leeuwerik klonk prachtig. Het landen als een parachuutje van de boompieper was ook prachtig.

Planten in dit stuifzandgebied:

Struikheide, pijpenstrootje, buntgras, zandzegge, heidespurrie, berk, eik, grove den, zeeden. Haarmos, bekermos, korststofalg.

Er was een prachtig wandelpad met uitzicht over het gebied, speciaal voor ouderen en mensen met rolstoelen e.d. Een prachtig wijds uitzicht! Ook was er een mountainbikepad aangelegd van 26 km. Er bestond  een hondenroute en we zagen 2 clubs met rashonden samen kuieren.

Van de paddenstoelen zagen we de doolhofzwam en de berkenzwam (met sporen. De inktviszwam helaas niet deze keer (Komt hier wel veel voor) Adri vertelde over de ontwikkelingen in dit lopende landschapstype. Voor sterke wind waren honderden meters open terrein nodig. Zandverplaatsing over kleine afstanden gebeurde vooral door regendruppels.

De terugweg voerde ons door het bos aan de rand.

We zagen veel leefsporen in dood hout, o.a. van spechten, dassen en kevers (bijv. de letterzetter). Veel mierenhopen van de bosmier met veel leven bovenop. Dassenwissels en latrines om te poepen/plassen. De dassen woonden hoog en gingen laag in Den Brand op regenwormen uit (70 % voedsel). Even dacht ik terug aan al die uitvliegende zandbijtjes, ondanks de bewolking en lichte regen. De ondergestoven eiken (eikfortduinen) waren ook indrukwekkend. Je dacht dat je veel jonge bomen zag, maar het waren enkel de kroontakken van 1 boom.

Adri ving voor ons ook een mierenleeuw. Op zijn hand zagen we die achteruit kruipen. Bij terugkomst ontving Adri alle lof en een Peels overlevingspakket. De koffie en thee op het terras waren lekker na al die pof en geslof.

Op de terugweg zag ik nog bloeiende brem en een fazantenhaan tussen de pinksterbloemen. Waaw!

Organisatie bedankt voor deze prachtige dag van 9 uur tot kwart over 3. Het was toppie zo! Piet.