Operatie verplaatsing broedende scholekster op terrein CSI Twente, kwestie van geduld, heel veel geduld

Probleem bij aanvang van het concours van de St. Jorisruiters. Een scholekster had midden in de inrijbak op het terrein van CSI Twente in Geesteren een nest gemaakt en zat daar rustig te broeden. Hennie Schröder van de Vogelwerkgroep Geesteren en omstreken wist raad.

Tom van den Berg 12 mei 202

Het was een grappig gezicht. Zonder zich iets van de omgeving aan te trekken, had een scholekster – een bedreigde boerenlandvogel – vier eieren gelegd in de paardrijbak. De vogel met de opvallend lange, knalrode snavel, dacht de ideale plek te hebben gevonden om de eieren uit te broeden.

Met de handen in het haar

Bij de St. Jorisruiters zaten ze afgelopen weekend even met de handen in het haar. Het nest stiekem weghalen was in elk geval geen optie, ook al omdat de scholekster door de Vogelbescherming en Sovon, het kenniscentrum voor vogelonderzoek, is uitgeroepen tot vogel van het jaar. Hennie Schröder werd voor advies gebeld door Rob Scherphof van de paardensportvereniging. De voorzitter van de Vogelwerkgroep Geesteren e.o. nam de situatie in ogenschouw en bedacht de ‘operatie verplaatsing broedende scholekster’.

De eieren in het nest van de scholekster die begon te broeden op het terrein van CSI Twente. © Marcel Tettero

Agressieve vogel

Schröder vertelde hoe hij stapje voor stapje het nest heeft weten te verplaatsen naar een nabij gelegen weiland. Dat ging in een héél rustig tempo: „De scholekster zat dan uiteraard niet op het nest, maar bij elke nieuwe stap moest de vogel het nest met de eieren kunnen zien. Het was ook even afwachten hoe de scholekster zou reageren op de verplaatsing, het is een vrij agressieve soort. Onze drone is bijvoorbeeld al eens uit de lucht gehaald door een scholekster.”

Geen bezwaar

Eerst schoof Schröder een mandje onder de eieren, waarbij hij ook nestmateriaal in het mandje stopte. De scholekster keerde terug en ging weer op de eieren zitten. Stap twee: het mandje werd in een zwarte emmer geplaatst en opnieuw maakte de scholekster geen bezwaar.

Kleine rovers

Het echte verplaatsen ging ook in etappes, de emmer kwam op verschillende pvc-buizen te staan. Buizen die steeds hoger werd, van 60 centimeter naar uiteindelijk een buis van 1.60 meter. „Dat deden we omdat het nest zo steeds in beeld bleef bij de scholekster”, aldus Schröder. „En we konden zo over een hek, een aarden wal, een toegangsweg van het CSI Twente-terrein en nog een hek. De buis werd tenslotte in een weiland geplaatst, op de buis zodat kleine rovers zoals marters en wezels niet bij het nest kunnen om de eieren op te eten.”

Het concours kon gewoon doorgaan. En moeder scholekster bleef in blijde afwachting van de komst van haar kuikens, die kunnen elk moment de eierschaal breken. De eigenaar van de weide, liet een deel van het gras ongemaaid, zodat de jonge scholeksters straks een grotere kans hebben op overleven.